'Ja, maar niet altijd aan ‘deze kant’ van het werk. Voordien werkte ik als belangbehartiger bij een rechtsbijstand-verzekeraar. De ‘andere kant’ zeg maar. In 2003 ben ik in het letsel-vak terechtgekomen. Sindsdien heb ik allerlei soorten zaken behandeld en ook mensen helpen opleiden. Ik wilde graag in de buitendienst en nieuwe ervaring opdoen bij een andere werkgever. Ook ambieerde ik een NIVRE-erkenning. Zo kwam ik bij CED. Zij hebben nauwe banden met het NIVRE én zijn aangesloten bij het keurmerk letselschade.’

‘Er is in dit vak geen specifiek diploma nodig. Om toch een bevestiging van je deskundigheid te hebben, vind ik heel waardevol. Een deel van het NIVRE-traject was voor mij herhaling, maar zeker wel nuttig. Al was het tijdens corona wel schipperen, met thuis en klassikaal leren. De vervolgpunten haal ik op eigen initiatief. Fijn om zo te blijven bijleren! Het werk is vooral goed logisch en praktisch kunnen denken en handelen. Tegelijk bevat het werk ook veel juridische en medische aspecten van letselschade.’

‘Verder kijken dan puur je taak. Soms valt het letsel, fysiek of psychisch mee, maar spelen er andere zaken. Zo was ik eens bij een gezin dat een auto-ongeval had gehad. Het letsel viel mee, maar er waren wel klachten zonder medische behandeling. Ook was er een taalbarrière. De gezins- en woonsituatie waren turbulent; vlak na het ongeval was de moeder bevallen van haar vierde kindje. Ik had hierin twee extra rollen. Ik trad op als herstelcoach, om ervoor te zorgen dat de medische behandelingen op gang kwamen. En ik ondersteunde bij het regelen van hulp voor achterstallig onderhoud aan de woning. Terwijl ik in principe kwam om de schade te inventariseren en vervolgafspraken te maken. Dat is uiteindelijk ook gelukt. Daarna heb ik het dossier overgedragen aan de binnendienst.’